Wij zijn dat perfecte gouden licht waarin ons bestaan verschijnt, leeft en sterft. 

​​​

Wanneer iemand het moment nadert waarop het fysieke kleed wordt afgelegd, ervaar ik die mens als een oplichtend wezen in een stralend pulserend veld van licht. Dat waarnemen ontvouwt zich spontaan. Het aanschouwen vervult me telkens opnieuw met immense vreugde. De dood is net zoveel een einde als een begin. Vanuit de liefde zelf en respect voor het leven en de mens ben ik graag dienstbaar om even de stervende in stille liefdevolle aanwezigheid nabij te zijn.

​

Dit gebeurt in afstemming met de stervende zelf. Het verloopt ingetogen en is telkens anders. Soms wellen tijdens het stille samen-zijn zachte klanken op, is er een intens oogcontact, is er een vlinderzacht aanraken of worden enkele woorden gedeeld. Wat gebeurt is altijd subtiel juist.

 

In mijn aanwezigheid kan de innerlijke ruimte zich ontvouwen bij de stervende zodat het samenvallen met zuiverheid, die ze zonder meer zijn, bewuster kan verlopen. Hierdoor manifesteert zich doorgaans een tastbare diepe(re) rust en vrede bij het afronden van het leven. In mijn beleven is de mens vrij van schuld.

​​​

Heb je een vraag of een bedenking, twijfel niet om contact met me op te nemen.